Haustið

Hér er að koma haust!
Það finnst mér með eindæmum leiðinlegur og óhuggnarlegur árstími.
Finnst skelfilegt að sjá allt deyja og visna.
Hér er dautt lauf út um allt og ef maður sparkar því aðeins til með tánum gýs upp rotnunarfýla.
Eitthvað af fuglum ákveður að stinga af úr kuldanum og láta sig svífa á heitari slóðir á meðan sit ég hérna í kuldanum og hef hvorki efni á vængjum né olíu.
Við erum hinsvegar með nóg af timbri svo við getum vel kveikt upp.
Málið er bara að ég er mesti aulinn af öllum aulum og á í fyrsta lagi einstaklega erfitt með að ná upp eldi. Þegar það svo hefur tekist á ég í hinum mestu erfiðleikum með að stýra hitanum og einhverneigin hefur mér tekist í marg gang að ná upp svo góðum eldi að allt djöfulsins draslið bull sýður. Nú er t.d allt kerfið stútfullt af lofti svo einungis mórautt vatn (þó heitt) frussast út um busuhausinn.
Eiki en í skólanum og ég finn hjá mér brjálæðislega þörf til að fara í sturtu áður en ég fer á næturvakt en kemst ekki fyrr en karlmennið er búinn að renna sér niður í kjallara og gera við þetta allt og guð má vita hvenær hann kemur heim.

Haustið er bara ekki minn árstími.
Og það þýðir ekkert að tala um að þá sé tími kerta, því ég kveiki á um það bil 25 kertum á hverju kvöldi og þá breytir engu hvaða árstími er.
Mig hlakkar hins vegar alltaf jafn mikið til jólanna (þangað til um miðjan des) og get því látið haustið líða með því að hugsa um jólin.
Þegar jólin eru svo liðin get ég farið að hlakka til vorsins.
Það er minn uppáhalds árstími. Elska hreinlega vorin.

Ég talaði við hann pabba minn í dag. Hann er austur á Borgarfirði þar sem hann er fæddur og uppalinn. Með honum er dágóðum slatta af systkinum hans.
Eftir símtalið í dag kom yfir mig tilfinning sem ég fæ ekki oft. Mig langaði heim! Heim til að vera hjá pabba mínum í nokkra daga.
Auðvitað saknar maður alltaf fjölskyldu sinnar og vina, en þetta var öðruvísi.
Þetta er eini virkilegi gallinn við að búa í útlöndum. Maður getur ekki bara stokkið til og flogið heim þegar manni langar. Ekki einu sinni þó að manni langi virkilega.

Knús á ykkur og farið vel með hvort annað.

Úpps... smá viðbót. Gleymdi nebblega smá.
I gær lét ég klippa af mér allt hárið. Er núna með svipaða klippingu og ég var með 11 ára.
Eiki er ótrúlega hrifinn af þessu nýja lúkki mínu og finnst loksins og jafnvægi sé náð varðandi kynjamun á heimilinu. Nú líta allir út eins og karlmenn!!! Og ég get óhrædd prumpað, ropað og rifið í punginn á mér án þess að allt ætli um koll að keyra.

Ì gamla daga

Um síðust helgi er ég búin að vera meira og minna uppi að taka herbergin hjá strumpunum mínum í gegn. Enda tím til kominn þar sem jólin nálgast nú á ógnarhraða og ég tel mig heppna ef ég næ að verða búin fyrir þann tíma.
Mitt í öllu fór ekki fram hjá mér að strákana og þá sérstaklega Atla Hauk vantar sár nauðsynlega hirslur. Þess vegna lá leið okkar í uppáhalds rauða kross búðina okkar eftir að hafa sótt strákana í skólann.
Þar inni fundnum við ekki neitt sem hug okkar girntist en Jóhann kom auga á býsna furðulegt tæki sem krafðist mikillar útskýringar af hendi Eika.
Tækið var "gamall" skífu sími.
Þar sem ég átti svona síma eftir að ég fór að búa get ég ekki með nokkru móti litið á þetta sem tæki frá "gömlum dögum".
Jóhann gat ekki með nokkru móti skilið hvernig þetta virkaði og ekki lagaðist það þegar við gengum út og Eiki sagði við mig.
"Hey Hulla sérðu vasadiskóið"
Jói: Hvað er vasadiskó?
Mamma: Það er svona tæki til að hlusta á músík.
Pabbi: Svona gamladags Ipod.
Jói: Og hvernig virkar það???
Mamma: Maður setti bara kassettu í og vholla.
Jói: Hvað er kassetta?
Þarna fannst Atla Hauk alveg tilvalið að láta ljós sitt skína.
Atli Haukur: Jói.... Altså... Það er svona risastór svartur diskur.!!!
Þetta vakti kátínu hjá foreldrunum, enda þarf ekki mikið til að gleðja gamla fólkið.
Við útskýrðum síðan fyrir litlu fáfróðu drengjunum okkar að kassettur litu gjarnan út eins og litlar vídeóspólur, því þrátt fyrir tískubylgjur dauðans sem hafa riðið okkur fram og til baka, þá eigum við eldgamalt vídeótæki og höfum alltaf gert.
Atli Haukur fann hjá sér óseðjandi þörf til að fræða bróður sinn en nánar og sagði honum frá hrikalega stórum svörtum kassa sem hægt væri að setja til þess gerðar kassettur í til að framkalla tónlist.
Stuttu seinna ákváðum við að fræða drengina um símboða. En þegar þeir heyrðu að hefðu ekki alltaf verið til gemsar, fannst þeim við frekar ótrúleg og umræðan var látin niður falla að svo stöddu.
Er maður gamall eða hvað???

Knús á ykkur öll og takk fyrir góða og falleg innlegg.

Handa pabba!

Fyrir elsku pabba.
Takk fyrir alla tónlistina þegar ég var lítil.

 

Þá er komið að því

Og ég get ekki sagt að ég sé beint róleg.
Er komið að því að mennirnir eyðileggi heiminn eða tekst þetta hjá þeim, þá hljóta þeir að verða voða voða glaðir.

Annars fór ég inn á http://www.deathclock.com/ í nótt og komst þá að því að ég ætti ekki að deyja fyrr en 2049 þannig að ég get dregið andan léttar
I kvöld fáum við að sjá hvort mark sé takandi á dauðaklukkunni... nú eða 2049.

Finnst það frekar mikill bömmer ef við deyjum öll. Fullt sem ég á eftir að gera.

En þetta mun nú allt skýrast í kvöld. Vona allavega að þetta sé ekki í síðasta sinn sem ég blogga.

Ætla núna að fara að sofa eftir næturvaktina svo ég geti vakað í kvöld

Látið ykkur nú líða vel... Knús á ykkur öll og ég vona að við lifum svo ég geti bloggað um kynþokkafull karlmenn

Merkisdagur í vísindunum

Velkomin!

Æ hvað ég fann eitthvað til með þessum konum þegar ég sá fréttina.
Hugsið ykkur að þurfa að flýja landið sitt til svona framandi lands eins og okkar land er.
Pælið í breytingu fyrir þetta fólk.
Hlýtur að vera rosalega erfitt, þó sé sennilega en erfiðara að hýrast í vonlausum flóttamannabúðum.

Nú óska ég þess bara af öllu hjarta að þetta eigi eftir að ganga vel og vel verði tekið á móti þeim, sem ég efast reyndar ekkert um.
Eining vona ég að íslenskir foreldrar komi til með að útskýra fordómalaust fyrir börnum sínum aðstæður þessa fólks svo börnunum verði líka vel tekið af íslenskum börnum.
Og ég vona að þau fái öll íslenskukennslu frá fyrsta degi svo þau geti sem fyrst farið að standa á eigin fótum og orðið sjálfstæð. Það er sennilega það mikilvægasta fyrir þessar konur.

Hlakka til að fylgjast með hvernig þeim kemur til með að ganga í íslensku samfélagi og sendi mínar hlýjustu kveðjur til þeirra.

Á ferðalagi í sólarhring

Keane - Somewhere Only We Know

Keane - Somewhere Only We Know

I walked across an empty land,
I knew the pathway like the back of my hand.
I felt the earth beneath my feet,
Sat by the river and it made me complete.
Oh, simple thing, where have you gone?
I'm getting old and I need something to rely on.
So tell me when you're gonna let me in,
I'm getting tired and I need somewhere to begin.

I came across a fallen elm tree,
I felt the branches; are they looking at me?
Is this the place we used to love?
Is this the place that I've been dreaming of?

Oh, simple thing, where have you gone?
I'm getting old and I need something to rely on.
So tell me when you're gonna let me in,
I'm getting tired and I need somewhere to begin.
So if you have a minute why don't we go,
Talk about it somewhere only we know?
This could be the end of everything.
So why don't we go, somewhere only we know,
Somewhere only we know.

Oh, simple thing, where have you gone?
I'm getting old and I need something to rely on.
So, tell me when you gonna let me in,
I'm getting tired and I need somewhere to begin.
So if you have a minute why don't we go,
Talk about it somewhere only we know?
This could be the end of everything.
So why don't we go, so why don't we go,

Hmmm yeahh, ooohhh, oh oh

This could be the end of everything.
So why don't we go, somewhere only we know,
Somewhere only we know
Somewhere only we know.

Bara endalaust heilluð af þeim þessa stundina. Bæði lögum og textum.

Annars var ég að velta fyrir mér kynþokkafullum karlmönnum og held að ég hafi ekki hætt að hugsa um þá síðan Jenný var með einhvern smá pistil um daginn. Þá datt mér bara enginn í hug.
Nú man ég eftir mjög mörgum. Verð sennilega að flokka þá dálítið áður en ég hrúga þeim hingað inn.
Allavega... góða nótt í bili

Eftir á blog.

Mér leiðist þegar ég þarf að blogga eftir á. En þegar maður er internetslaus í nokkra daga og við tekur svo vinna og svefn dagar, þá er bara ekkert við því að gera.

Nú ætla ég að byrja á að fara aftur til 29.ágúst þegar klukkan er eitthvað um 18.
Við erum að koma frá Þýskalandi og erum að verða komin til Åbenrå þegar gemsinn minn hringir.
Það er Brynja frænka, systir tengdamömmu. Hún er sem sagt í Dk núna ásamt pabba sínum og mömmu. (Tengdaafa og tengdaömmu minni).
Hún er eitthvað ofboðslega dularfull og byrjar á að segja mér að hún sitji út á verönd með frú Stínu og herra Bjarna http://stinasveins.blog.is/blog/stinasveins/. Èg sá í sjálfu sér ekkert merkilegt við það, þar sem hún býr hjá syni sínum og hans kærustu til ábyggilega 15 ára og í Danmörku gerir maður það títt að sitja út á verönd. Þ.e.a.s. ef það rignir ekki þeim mun meira. A fimmtudagskvöldið var svo boðið til fjölskyldufundar þar sem börnin úthlutuðu fallega upprúlluðum miðum til afa síns og ömmur. Mamma Stínu var nefnilega líka í heimsókn svo þarna sátu 3 ömmur. A miðunum stóð svo að pabbi þeirra og mamma ætluðu að gifta sig daginn eftir kl 11:15. Þessir miðar komu svo af stað táraflóðum hjá allavega ömmunum og allir drifu sig snemma í rúmið til að geta tekið þátt daginn eftir.
Nú var allt afstaðið og allir í sæluvímu.
Planið hjá okkur hafði verið að kíkja upp eftir á laugardeginum til að hitta þau öll, en því var nú snögglega breytt og við þeystum af stað heim til að fóðra dýrin og keyrðum svo af öllu afli til Fredricia til að líta brúðhjónin augum.
Og dísús hvað þau voru flott. Stína ljómaði eins og sólin og var í látlausum rosa fallegum hvítum sumarkjól og leit út eins og lítil fermingarsnúlla. Stelpurnar voru í svipuðum kjólum og mamman og bara guðdómlega fallegar. Bjarni virkaði örlítið grennri en venjulega og var meiri að segja með bindi og Gabbi litli var eins og pabbi sinn í hvítri skyrtu og voða fallegur.
Svo var skálað í freyðivíni og gítarinn misnotaður og mikið sungið.
Frábært kvöld og ég segi bara enn og aftur... Takk.

Júlli og Jóhann eru báðir komnir heim frá ferðalögunum og báðir alsælir.
Jói var sem sagt á Fyn og skemmti sér konunglega á meðan Júlli var í Svíðþjóð og samkvæmt hans lýsingum var hann í stöðugri lífshættu. Klifraði í háum klettum, sigldi á kajak og var bitinn af Geddu í fótinn.
Atli Haukur var voða feginn að sjá bræður sína aftur og þeir eru búnir að vera eins og englar síðan þeir komu heim.

Svo datt netið okkar út ásamt símanum í þrjá daga.
Það var fyrst þá sem við gerðum okkur grein fyrir hversu háð við erum þessu blessaða interneti.
Til að byrja með bárum við okkur vel og létum sem okkur væri bara alveg sama. Jafnvel fegin.
Fyrsta kvöldið klappaði Eiki bara saman höndunum og spurði mig hvað við ættum að gera þar sem við værum nú laus við netið.
"Humm" sagði ég og einbeitti mér að því að það væri hollt að vera netlaus inn á milli.
"Ættum við ekki bara að kíkja aðeins á sjónvarpið, svona til tilbreytingar" sagði ég og brosti því blíðasta sem ég átti. Grunnaði nefnilega að maðurinn væri með pínu svita yfir þessu netleysi.
"Jú frábær hugmynd" sagði Eiki og stökk að tölvunni. "Bara rétt að kíkja á dagskránna í kvöld"
Upps no can do. Ekkert net.
"Eigum við þá ekki bara að spila smá á gítarinn og syngja, ég skal gera mitt besta til að vera ekki fölsk" sagði ég og vissi um leið að þetta þætti honum gaman.
"Geðveikt ég fer inn á textar.is og finn eitthvað skemmtilegt" Upps no can do, ekkert internet.
Eiki var orðinn voðalega fölur og leið greinilega ekki sem best.
Þá stakk ég upp á að við færum bara snemma í rúmið og stunduðum smá kynlíf. En Eiki sagðist vera búinn að gleyma fyrir löngu hvernig það væri gert og nú komst hann ekki einu sinni inn á netið til að rifja upp. Þessir 3 dagar eru þess vegna allir í móðu hjá manninum mínum og ég vona hans vegna að við þurfum aldrei að ganga í gegnum netleysi aftur.

Èg er búin að vera ótrúlega þreytt síðustu viku. Ekki komið neinu í verk og finnst ég geti sofið endalaust. Èg kenni um sumarleysi og skil ekki að tryggingarnar dekki ekki þennan vanlíðan svo ég geti með góðri samvisku skellt okkur til Spánar í nokkra daga.

Svo fór ég til læknis um daginn. Kannski var ég búin að segja ykkur frá því en nenni ekki að lesa gamlar færslur til að athuga það, svo ég bara segi það aftur.
Þessi vinur minn fann að sjálfsögðu ekkert að mér nema ofnæmi sem honum finnst engin ástæða til að kanna eitthvað nánar. Bara að éta pillur. Það reddar öllu.
Hann gaf mér tilvísun á Gigtspítalann til frekari rannsókna og ég er búin að fá bréf frá þeim og kemst að eftir 28 vikur eins gott að sé ekkert alvarlegt að mér.

Èg er að vonast til að við komumst eina ferð en til Fredricia áður en  Brynja fer með tengda ömmu og afa til Íslands aftur. Þau fara á miðvikudaginn.
Þau eru búin að koma í eina heimsókn hingað sem mér finnst frábært. Fólk á níræðisaldri er nú yfirleitt ekkert fyrir svona ferðalög. Hvað þá þegar fólk getur varla hreyft sig fyrir gigt og eymslum í hnjám og öðrum kvillum sem fylgir ellinni.
En þetta dásamlega fólk lætur ekki stoppa sig ef þeim langar að bregða sér eitthvað.
Afi gamli er búinn að fara á pöbbarölt með Eika, Bjarna og Þresti og Lindu sem fékk að vera bílstjóri. A meðan sátum við Stína heima með börnin 10 og spjölluðum við Brynju og Báru um alla heima og geyma. Gamla konan segir svo skemmtilega frá að það er unun að hlusta á hana. Svo er hún líka bara með þannig rödd að maður getur alveg gleymt sér í henni.

Jæja ég er að fá krampa í fingurna sem dugar ekki þar sem 800 kíló af þvotti bíða mín. Þarf að fara í gegnum skápana hjá strákunum og þrífa herbergin þeirra.

Knús og kossar og ég verð sennilega í nokkrar vikur að lesa hjá ykkur öllum.

Soffía

Soffía

 Veikindi og erfiðleikar gera sjaldnast boð á undan sér, það fær hún Soffía sem er kona á fertugsaldri að reyna þessa dagana,  hún þarf á hjálp okkar og fyrirbænum að halda

 Soffía greindist með æxli í höfði í byrjun Ágústmánaðar, Soffía og börn hennar þrjú voru í sumarbústað austur á landi. Og þá fór meinið að gera vart við sig með sjónsviðsskerðingu á vinstra auga, svima og ljósfælni. Þrátt fyrir öll þessi einkenni tókst henni til allrar guðs lukku að koma sér og börnunum heim í Hafnarfjörðinn heilu og höldnu. Þegar heim var komið fóru einkennin versnandi og á endanum fór Soffía uppá bráðavakt, þar sem gerðar voru rannsóknir og höfuðmynd tekin. Á þeirri mynd sáu læknarnir eitthvað sem krafðist frekari athugunar.  Daginn eftir var hún send í segulóm myndatöku, og þá kom í ljós að um æxli væri að ræða.  Aðeins viku eftir greiningu gekkst Soffía undir stóra aðgerð sem tók 7 tíma, aðgerðin gekk vel en einungis var hægt að fjarlægja helminginn af æxlinu.  Sýni sem tekin voru sýndu að næsta skref yrði geislameðferð og hefst hún að viku liðinni.  Soffía er enn með skert sjónsvið og ljós og minnsti hávaði fara illa í hana.  Soffía á 3 börn, 21 árs gamla dóttur og 2 syni 6 ára og 9 mánaða. Maður hennar og faðir barna hennar lést fyrir ári síðan í bílslysi og hét hann Jóhannes Örn.

Soffía dvelst enn á sjúkrahúsi og óvíst hvenær hún fær að fara heim, hún verður óvinnufær um óákveðinn tíma, hún hefur starfað sem húsvörður í blokk og búið í húsvarðaríbúðinni. Það er því ljóst að hún mun verða húsnæðislaus og atvinnulaus með börnin sín þrjú.

Stofnaður hefur verið reikningur til styrktar fjölskyldunni og er hann sem hér segir Reikningsnúmer: 0140-05-14321 kennitala: 161069-3619

Dekurvika Alta Hauks

Júlli og Jói eru farnir í útilegu með skólanum fram á föstudag.
Árlegur viðburður, en í þetta skiptið fer Atli Haukur ekki fyrr en í viku 50, sem er bæði gott og slæmt.
Slæmt því að þá fáum við ekki okkar árlegu kærustupara viku (enda orðin gift) og gott því að þá er hægt að dekra snáðan pínu.
Hann fellur oft í skuggan af litlu bræðrum sínum og sækir í minni athygli en þeir, þannig að þetta verður vikan hans.

Þegar við náðum í hann eftir skóla í dag tókum við eftir að það munaði ekki nema nanomíkrómillimetra að allar tærnar á honum stæðu út úr skónum.
Því var brunað til A-Z í leit að öðrum skóm.
Já HALLÓ... Drengurinn notar númer 43!!!!
Litlinn minn sem notaði 38 síðasta ár og ég ætlaði ekki að trúa að fermingarskórnir væru númer 41, er kominn í jafn stóra skó og Eiki.
Hann er að breytast alveg svakalega. Þvílíkt búið að togna úr honum og hann er allur að þrekna.
Hann er samt ekki en byrjaður í mútum. Það veldur móður hans dálitli angist, því hún var búin að lofa því að leggja hann í einelti á fyrsta degi og svo ekki sögunni meir. En það virðist ekkert vera að koma að því.

Áðan þegar hann var að fara í sturtu og ég galaði á eftir honum þetta venjulega...

Bilaða mamma hans Atla Hauks: Og þvoðu þér voða vel um hárið!

Atli Haukur: Ég geri það alltaf

Bilaða mamma hans Atla Hauks: Og mundu að skrúbba undir höndunum

Atli Haukur: (Frekar pirraður) Já ég er vanur að gera það!

Bilaða mamma hans Atla Hauks: Og hreinar nariur

Atli Haukur: MAMMA!!!

Bilaða mamma hans Atla Hauks: Og mundu að þvo eyrun hrikalega vel! (minnug myndunum af eyrunum af Viktoríu Beckham)

Atli Haukur: (hlægjandi) Mamma... Nú ertu bara að reyna að finna upp á einhverju.

??? Ég stóð eftir gáttuð. Ég er en að spá í hvort að hann hafi í alvöru verið að meina þetta eða hvort hann sé bara jafn fyndinn og móður sín. Á alltaf pínu erfitt að átta mig á þegar strákarnir eru fyndnir... á þennan hátt.
Er ekki en búin að nenna að tékka á eyrunum hans.

Knús en og aftur

 

Síðasta afmælið í bili.

Hún litla systir mín á afmæli í dag.
Hún er 35 og er stödd í Palestínu þessa stundina með "stóru" systir okkar. Hér er linkur ef einhver vil lesa um litlu hjálparana í Frú Palestínu. http://www.nornabudin.is/sapuopera/
Ég er ekki sú eina í þessari snilldar fjölskyldu sem fæ klikkaðar hugmyndir.
Til hamingju fröken Borghildur Blíðalogn  

 

 

Borghildur Blíðalogn, eða bara Bogga Blíða.
Stundum kölluð Borghildur engilblíð.

 

 

 

 

 

 

Og það var það. Eigið gott kveld krúttmolarnir mínir.